رود دانوب بوداپست

این دنیا دنیای آدمکهاست. دنیایی که انسانهایش اراده کردند تا آن را نابود کنند. دنیایی که پرندگانش هر روز از آسمان کم می شوند، دنیای جنگ و خشونت است. دنیایی که در هیچ نقطه ای از آن احساس امنیت نداریم. دنیایی که میترسیم اگر در خیابان بمانیم از گرسنگی بمیریم. دنیایی که انسان هایش به سختی به هم نزدیک می شوند، به سختی با هم صحبت می کنند، به سختی توافق نظر پیدا می کنند. دنیایی که تولد در آن به معنای مرگ است، معلوم است که باید با گریه آغاز شود. من از همان ابتدای تولدم حس می کردم به دنیایی سفر کردم که مال من نیست، دنیایی که همه چیزش برایم عجیب است. دنیایی که به سختی با آن کنار می آیم، دنیای پر از ترس و دلهره. انسانهایش چنان با هم رفتار می کنند انگار از نوعی دیگر از جانداران هستند، و همان انسان ها به پیدایش انسان و آدم و هوا در کتاب های مقدسشان اعتقاد بسیاری دارند، اعتقاداتی که می گوید: "همۀ ما یکی هستیم".

نمایش در اینستاگرم