سفرنامه ایتالیا

پیشنویس

نخستین بار که به ایتالیا سفر کردم سال 2016 بود. جوانتر از حالا، بی پروا به دنبال رویاهایم. پسری تنها که با کوله پشتی های بزرگ سفر می کرد؛ اکنون اما در نوشتن این سفرنامه شمارا همراه خود دارم.

نوشتن سفرنامه ایتالیا بسیار دشوار است؛ ایتالیا کشور پر رمز و رازیست که درست به مانند ایران می توان به آن از زوایای مختلفی نگاه کرد، می توان از تاریخ نوشت، از طبیعت، از مردم، از فرهنگ و هنر. چیزهایی که اگر بخواهم بنویسم ممکن است این را به طولانی ترین سفرنامه تبدیل کند؛ مدتهاست که به این فکر می کنم، که چطور باید ایتالیا را نوشت. تصمیم گرفتم که باهم به آن سفر کنیم، چنان که خودتان را در کنارم تصور کنید. از خودم می نویسم، از لحظاتم، از احساساتی که بیانش فقط در سفرها ممکن است.

با هم با قطارها سفر کرده، با دوستانم دیدار خواهیم کرد، سوار اتوبوس خواهیم شد، گذری به موزه ها و تاریخ خواهیم زد، فرهنگ و هنر را از کهن ترین خیابان ها خواهیم شناخت، به زادگاه سفرنامه نویس مشهور، مارکوپلو، سری خواهیم زد و موسیقی ایتالیایی که با آنها زیست کردم را خواهیم شنید.

در این سفر با من باشید، و ایتالیا را از نگاه من ببینید.

ترک سوییس به مقصد ایتالیا

پیشتر در مورد سوییس نوشتم، پس با شتاب از سوییس گذر کرده تا از دروازه ایتالیا وارد شویم.

با دوستی انگلیسی-ایتالیایی به نام مایکل که در ژنو زندگی می کند، هماهنگ کرده و تصمیم گرفتیم با هم از ژنو به میلان سفر کنیم. او برای دیدار خانواده اش، و من برای دیدار دوستانم و شهر میلان. شب را در ژنو خوابیدم و قبلش از طریق واتس اپ با مایکل هماهنگ کردیم که صبح بیاد دنبالم؛ تصمیم گرفتیم حدود ساعت 11 صبح ژنو را ترک کنیم.

صبح مایکل اومد، و یکی از احمق ترین قسمتهای سفرم در همین ابتدا رقم خورد 😂مایکل با یه ماشین کوچولو اومده بود، و توی صندوق عقبش هم چمدان خودش را گذاشته بود، صندوق عقبی که مجبور بود به خاطر کوچکی اش دربش رو باز بذاره. ماشین کوچولویی که حتی صندلی عقب هم نداره. با مایکل کمی درود گفتیم و در همین حال تو دلم می گفتم این همه کوله پشتی ام رو حالا کجای ماشین مایکل بذارم؟ یه گوشه ای از دلمم داشتم میگفتم: "مایکل خدا نگم چیکارت کنه این چه ماشینیه خریدی"